ره آورد من

مي روم تا دگر بياسايم     دروجودت وطن تو خاك عزيز

           اينك آغوش گرم خود بگشا

           اي همه جان من زتو سرريز

توكه عمري حمايتم كردي  گم شدم گر هدايتم كردي

گركه راه خطا برفتم من    با چه مهري ملامتم كردي

         من چگونه سپاس تو گويم

        اي كه بودي براي من همه چيز

خفته در خاك توعزيزانم     يا رفيقان برتر ازجانم

درد عالم نشيند ار برجان    مي شود شادي تو درمانم

      زندگي بي توام بودهمه هيچ

     اي مرا ماندنم تو دستاويز

جزتورا نيست برزبان سخنم    اي تو خاكت نوازش كفنم

بپذير اين تن نحيف مرا      نپذيري تو گر دگر چكنم

        عاشقم بر سرشت پرمهرت

        اي فرشته خصال شورانگيز

آخر اي سرزمين اجدادي    اي مرا مايه غم وشادي

نتوانم سپاس تو گويم      هر چه دارم همه توام دادي

         بگذر از من اگر كه گه كردم

          به خطا از پرستشت پرهيز