درگذشت جلال آل احمد – 1348
جلال آل احمد، در یازدهم آذر 1302 ه ش، در محله پاچنار تهران در خانواده اي روحاني ديده به جهان گشود. نامش سيدحسين و لقبش جلال الدين بود. پدرش «سيد احمد طالقاني» و اهل «اورازان» طالقان بود.
جلال در سال آخر دبيرستان همراه با تعدادي از هم كلاسيهايش «انجمن اصلاح» را تأسيس كرد. در سال 1332، عضو حزب توده شد و، در کنار فعالیتهای سیاسی، به دانشسراي عالي رفت و موفق به اخذ دانشنامه لیسانس در رشته ادبيات فارسي شد.
جلال، نویسندگی را از شانزده سالگی آغاز کرد و پس از اینکه جذب حزب توده شد با آثار «کسروی» آشنا شد.در سال 1324، اولين قصه خود را در مجله «سخن» به چاپ رساند و مجموعه «ديد و بازديد» را نیز در همين سال چاپ كرد.
جلال، پس از مدتی، در وزارت فرهنگ به عنوان معلم استخدام شد و، درسال 1326، از حزب توده كناره گيري كرد و به كار نوشتن ادامه داد. تا اينكه درسالهاي 1329 تا 1332، در پي ملي شدن صنعت نفت، بار ديگر، همدوش مردم، وارد فعاليتهاي سياسي شد.


درسال 1329، به رهبري «خليل ملكي» و «مظفر بقايي»، حزب «زحمتكشان مردم ايران» و حزب «نيروي سوم» را تأسيس كرد؛اما سه سال بعد، از اين سازمان كناره گيري كرد.
در سالهاي 1332 تا 1341، ترجمه ها و كتابهاي داستاني زيادي از جمله «سرگذشت كندوها» و «جزيره خارك» و «در تيم خليج» و «نون والقم» و... را منتشر كرد. درسال 1341، سرپرستي «كيهان ماه» را برعهده گرفت. در همين سال، كتاب جنجال برانگيز «غرب زدگي» را به طور مخفيانه منتشر كرد. اين كتاب محبوبترين و پرطرفدارترين كتاب آل احمد است.
درسال 1344، درپی دعوت دانشگاه «هاروارد» امريكا به آنجا سفر كرد كه حاصل آن در كتاب «سفرآمريكا» آمده است. يك سال بعد ترجمه نمايشنامه «كرگدن»، اثر يونسكو، را انتشار داد. درسال 1346، نيز «نفرين زمين» و ترجمه «عبورازخط» ارنست يونگر را منتشر کرد.
جلال انساني آزاده و طرفدار حق و شخصيتي مبارز و مسئول و بي اعتنا به زرق و برق و تجملات زندگي و انساني شريف و آزادمنش بود. او پاك و شرافتمندانه زيست و لحظه اي از راه حق برنگشت. نوشتن براي او نياز بود و همين عشق به نوشتن بود كه اورا به تلاش وا مي داشت. او مردي است كه، به تعبير زنده ياد دكتر علي شريعتي، «حياتش را در عقيده و جهاد گذرانده است.»

در سال 1347، جلال تهدید به مرگ شد. ساواک می خواست که وی را بدون سرو صدا از میان بردارد.سرانجام در یک صحنه ساختگی و مشکوک، در هجدهم شهریور 1348، بدون هیچ گونه سابقه بیماری در چهل و شش سالگی دار فانی را وداع گفت و پیکرش را در «مسجد فیروزآبادی»، در شهر ری، به خاک سپردند.