دبی آن روز وامروز...
امارات کشوری است که بیشترین استفاده را از تحریم های کشور همسایه خود یعنی ایران برد،روزهای که ایران در تحریم بود امارات با استفاده از سیاست های لیبرالی خود در حال گسترش نفوذ خود بود،ایرانیهای بسیاری در آنجا سرمایه گذاری کردند،شرکت های بزرگ ایرانی برای دور زدن تحریم ها و محدودیت ها از بانک های آنجا استفاده کردند و این کمک بزرگی بود برای امارات تا بتواند در عرض سی سال از بادیه نشینی به شیخ نشینی تبدیل شود
در بدو ورود به فرودگاه بزرگ دبی که جزو چندین فرودگاه بزرگ دنیا است با دستگاهای مواجه می شوی به نام چشم نگار که مختص ایرانی هاست و تبعه های عربی با خیال راحت از کنار تو رد می شوند!
وقتی وارد بازار سنتی دبی می شوی که به بازار مرشد معروف است همه تاجران قدیمی ایرانی هستند و با زبان فارسی با تو صحبت می کنند و متوجه می شوی این ایرانیها در دهه پنجاه و شصت وارد دبی شده اند و شروع به کار کرده اند ودر همان دبی ماندگار شده اند
وقتی در بازار دبی می گردی از همه کشورها در آنجا حضور دارند،از عراق گرفته تا ارمنستان و اذربایجان افغانستان،ترکیه که همگی برای تامین کالاهای خود و واردات به آنجا مراجعه کرده اند و تو به این فکر فرو می روی که چرا ایران نباید مرکز این مبادلات باشد در حالی که ایران مرکزیت را داراست و به راحتی می تواند قطب اقتصادی این کشورها باشد، به دلایل فراوان که اولین دلیل آن فاصله مکانی است،کمی که فکر می کنی تحریم ها یادت می آید
ایران به لحاظ موقعیت استراتژیک و گستردگی که دارد بسیار مستعد تر از کشوری مانند امارات است
در حالی که ایران 70 میلیون جمیعیت دارد امارات 5میلیون جمعیت دارد و این یعنی پتانسیلی که نه تنها از آن استفاده نشده است بلکه این انرژی عظیم به هدر رفته است
نیروی کار در امارات همگی مهاجر هستند از کشورهای چون جنوب شرق اسیا و هند و آفریقا.
مثالی در دبی رایج شده که عربها(بومی ها)را در طول روز نمی توانی ببینی مگر در شب و در دیسکو برای خوش گذرانی
نقطه امیدوار کننده این است که در امارات همه چیز وارداتی است یا توسط کارشناسان خارجی ایجاد شده است و با توجه به جمعیت کم این کشور صنعت بومی نیست اما در کشور ما صنعت بومی شده است،البته بماند که صنعت بومی ما هم کیفیت پاییب دارد که این نیز باید آسیب شناسی شود
نگارنده روزی در نزد یکی از بزرگان اصلاحطلب که سفری به چین داشت در فرودگاه امارات برای تعویض هواپیما چند ساعتی توقف داشت،وی که قبل از انقلاب نیز به امارات سفر داشته بود بسیار از پیشرفت این کشور تعجب کرده بود و بیان کرد که واقعا تاسف خوردم که چرا امارات در طول این سالها انقدر پیشرفت کرد و ما از این کشور عقب ماندیم
دلایل بسیاری را می توان برشمرد که عمده این دلایل را مدیریت صحیح در استفاده از درامد های نفتی و گازی،ایجاد یک منطقه آزاد اقتصادی برای سرمایه های خارجی و به وجود آوردن شرایط امن برای این سرمایه ها،بها دادن به صنعت سود آور توریسم،اتحاد در بدنه حاکم،نیروی کار ارزان و جمعیت کم عنوان کرد
آشنایی با امارات
امارات عربی متحده، اتحادی از هفت شیخ‌نشین کوچک به نام‌های ابوظبی، دبی، شارجه، عجمان، فجیره، راس‌الخیمه و ام‌القوین است که بعد از استقلال از بریتانیا در ۲ دسامبر ۱۹۷۱ میلادی شکل گرفت. این روز را با نام روز ملی امارات جشن می‌گیرند.
هر یک از این ۷ امیرنشین از استقلال فراوانی برخوردارند، اما یک امیر موروثی به عنوان حاکم کشور ایفای وظیفه می‌کند و شورای عالی حکام که متشکل از هفت امیر است، رئیس دولت و کابینه را انتخاب می‌کند. در حال حاضر امیر و رئیس دولت امارات شیخ خلیفه بن زاید آل نهیان است. پایتخت و بزرگترین شیخ‌نشین این کشور ابوظبی است.
امارات یکی از بزرگترین ذخایر نفتی دنیا را در اختیار دارد و تولید ناخالص سرانه آن در حد ثروتمندترین کشورهای اروپای غربی است.
امارات از درامد نفتی خود برای سرمایه گذاری در بخش های دیگر استفاده می کند،بخش اکوتوریسم یکی از سرمایه گذاری های بسیار موفق این کشور است
مساحت و آب وهوا
مساحت این کشور ۸۳٬۶۰۰ کیلومترمربع است که در رده ۱۱۵ دنیا از نظر پهناوری قرار می‌گیرد. آب‌وهوایی بیابانی و سرزمینی هموار دارد که قسمت شرقی آن کوهستانی و سردتر است و تنها ۰٫۷۷ درصد خاک آن قابل کشاورزی است. فقط ۱۹ درصد اهالی این کشور اصلیت اماراتی دارند و ۲۳ درصد از اعراب دیگر کشورها و ایرانیان و حدود ۵۰ درصد از اهالی جنوب آسیا هستند. زبان رسمی کشور عربی است و انگلیسی، فارسی، اردو و هندی نیز کاربرد زیادی دارد. مذهب رسمی این کشور اسلام است که حدود ۹۶٪ مردم را شامل می‌شود.
واحد پول آن درهم است. جمعیت آن در سال ۲۰۱۲ حدود ۵٫۳۱۴٫۳۱۷ نفر برآورد شده و رشد جمعیت آن ۳٫۰۵ درصد است و با بیش از ۱۶ مهاجر در سال به ازای هر هزار نفر جمعیت پنجمین کشور مهاجرپذیر دنیاست. صادرات نفت خام این کشور در سال ۲۰۰۹ میلادی، حدود ۲٫۳۹۵ میلیون بشکه در روز بوده که امارات را چهارمین صادرکننده نفت دنیا می‌سازد. سرانه تولید ناخالص داخلی کشور در سال ۲۰۱۱ بر اساس قدرت خرید حدود ۴۸٬۵۰۰ دلار بوده که آن را در رتبه یازدهم دنیا قرار می‌دهد.
روابط امارات و ایران بر سر مالکیت سه جزیره تنب کوچک، تنب بزرگ و ابوموسی در خلیج فارس تنش آمیز است.
حاکمیت ایران بر جزایر سه‌گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک ریشه در دورهٔ امپراتوری‌های عیلامی، ماد، هخامنشی، اشکانی و ساسانی دارد. در این دوران نظم و امنیت ایرانی (persianpax) بر سراسر این پهنه آبی خلیج فارس و جزایر آن حکم‌فرما بود. جزایر سه‌گانه در سال ۱۹۰۸ به طور کامل تحت اشغال بریتانیا به عنوان قیم رسمی امارات متصالحه در آمد اما تا سال ۱۹۷۱ هیچ یک از دولت‌های وقت ایران این اشغال را قبول نداشته و ابوموسی به همراه تنب بزرگ و تنب کوچک در تقسیمات کشوری ایران قرار داشتند.
در سال ۱۹۷۱ پس از توافق ایران و بریتانیا و پیش از خروج نیروهای نظامی بریتانیا از منطقه و تأسیس کشور امارات متحده عربی، ابوموسی به همراه تنب بزرگ و تنب کوچک پس از نزدیک به ۷۰ سال شکایت‌های مداوم دولت ایران علیه اشغال گری بریتانیا سرانجام به ایران بازگردانده شد.
ساحل دزدان
در قرن۱۸تا۱۹ به منطقه سواحل امروزی امارات متحده عربی و شمال عمان ساحل دزدان یا ساحل قراصنه یا ساحل پایریت در خلیج فارس گفته می‌شد. پس از پیروزی ارتش هند/بریتانیا بر دزدان و امضای قرارداد صلح نام این منطقه به ساحل متصالحه تغییر یافت
فرهنگ و دین
دولت امارات عمدتاً از طریق بنیاد فرهنگی ابوظبی، در صدد حفظ شکل‌های سنتی هنر و فرهنگ است. هر چند، تغییرات چشم گیری در زندگی اجتماعی صورت گرفته‌است، نگرش به زنان تغییر کرده‌است و ورزش‌های جدیدی در کنار شتر سواری سنتی کم‌کم رایج می‌شوند، همچون ورزش گلف، بیابان کهن دوبی و مسابقات گلف ابوظبی و گران‌ترین مسابقهٔ اسب دوانی جهان، جام جهانی دوبی، که هر سال در ماه مارس(اسفند-فروردین) بر‌گزار می‌شود. در امارات، بر خلاف کشور همسایه‌اش عربستان، که سعی بر جلوگیری از رواج دین‌های دیگر دارد. کلیساهای بسیاری وجود دارد. به دلیل اینکه بسیاری از آسیایی‌ها، امارات را به عنوان وطن دوم خود پذیرفته‌اند، رستوران‌ها و مراکز فرهنگی آسیایی بسیاری در این کشور وجود دارد. همچنین تعداد کمی مرکز و مدرسهٔ اروپایی نیز وجود دارد
هیچ کس فکر نمیکرد که تنها در عرض 30 سال دبی از یک بیابان بزرگ به شهری مدرن با مشخصات شهرهای اروپایی شود.
