ره آورد من

  آل احمدرا شايد به مد د كتابي درسي اسمش را شنيده باشد صادق چوبك را كه اصلا محمود دولت آابادي و....

اين وضعي است كه بر مدارس امروزما  حا كم است .زماني كه دبيرستان مي رفتيم سالهاي رونق كتابهاي صمد بهرنگ بود قصه ها در كتابهاي نازك چاپ مي شد و قيمت ارزاني داشت براي عضويت در كتابخانه عمومي هم ساليانه 12 تومان مي پرداختيم واگر سه سال متوالي عضو بوديم كارت عضويت دايم مي گرفتيم و از پرداخت هم معاف مي شديم سالن كتابخانه معمولا پر بود

 ازكامپيوتر  و اينترنت چيزي نشنيده بوديم دايره معلومات ما محدود به ان مطالبي مي شد كه از معلمان شنيده يا در جايي خوانده بوديم  ميدانستيم كه كم مي دانيم عشق به دانستن داشتيم واز اموختن لذت مي برديم 

اما گويا زمانه بسيار تغيير كرده است يا ما درك نمي كنيم كه جوان امروز چه مي خواهد ؟ نه سخن اين نيست كه بگويم نداريم ان جوانان با ارزشي را باعث افتخار هركشوري هستند بلكه هدف از اين گفتار ان است كه فرهنگ دانستن عام نيست  ولا  جرم ان كه مي داند از اينكه خريدار سخن اندك است و بازار رونقي ندارد در زجر .

زماني مي شنيديم كه تيراژ روزنامه آساهي در ژاپن روزانه 8 ميليون نسخه است امروزنمي دانم كدام روزنامه در جهان مقام اول را دارد .تيراژ كتاب در كجا بالاترين است را هم در خاطرم نيست اما ارزويم اين است كه روزي از اين كشور به عنوان كشوري با  ميزان مطالعه بالا ياد شود

شايد نبودن الگوي مناسب را ذكر كنيم شايد هم الگوهازماني كه ما دركش نمي كنيم عوض شده اند

                   شايد هم نوجوان و جوان امروز الگوي مناسب خويش را با توجه به شرايط زماني انتخاب مي كند 

.هر چه كه ما اصرار كنيم آن خواننده شعرهاو آوازهاي به گفته امروزي ها رپ كه ما سر وتهش را نمي فهميم در دل نوجوان گويا كه جاي بيشتري از تمام نويسندگان و متفكراني دارد كه به انديشه ما بر جايگاه بلندي در فرهنگ تكيه زده اند .