اموزش در هند

آغاز دوره تحصیلی در هند نه از پایان شش سالگی بلکه از سن سه سال و ده ماهگی با ورود کودک به سیستم آموزشی در کودکستان شروع می­شود. دوره کودکستان به دو دوره ال.کی.جی (lower kindergarten) و یو.کی.جی (upper kindergarten) تقسیم می­شود.مدت هر یک از این دوره­ها یکسال می باشد وسپس دربعد از گذراندن دو سال کودک در حدود شش سالگی وارد دوره ابتدایی می­شود. دوره ابتدایی نیز خود به دو دوره lower primary و higher primary تقسیم می­گردد. با مجموع 7 سال، حداقل پایان تحصیل اجباری در هند 14سالگی است به این منظور که کودک سواد خواندن و نوشتن را در حداقل قابل قبول آموخته باشد. بعد از دوره ابتدایی کودک یا بهتر بگوییم نوجوان وارد دوره دبیرستان می­شود. دوره دبیرستان نیز سه سال بوده و بعد از این دوره دو سال نیز زمان کاراموزی است و سپس وی می­تواند وارد دانشگاه شود. زمان کسب لیسانس نیز از سه سال تا پنج سال متفاوت است.

تعداد دانش­آموزان مدارس دولتی در هر کلاس حداقل 40 نفر است در بعضی از مدارس بیشتر بوده و بعضاً به 95 نفر هم می­رسد. معلمین تقریباً همه روزه به مدرسه می­روند. سیستم انتخاب مدیر توسط شورای اداری مدرسه است و انتخاب مدیر توسط معلمین کمتر معنا می­یابد.

حقوق یک معلم تازه­کار تقریباً حدود 3000 روپیه در ماه است که با افزایش سابقه اضافه
می­شود. مثلاً من دیدم که معلمی با 12 سال سابقه کار حقوقش 6000 روپیه بود که به پول ما حدود 120 هزار تومان می­شود. تعدادی از معلمین نیز به صورت روزمزد انجام وظیفه می­کنند. یکی از آنهارا که من دیدم روزانه 150 روپیه برای تدریس در دبیرستان می­گرفت که دریافت آن فقط برای روزهای کاری بود و روزهای تعطیل را شامل نمی­شد.

سال­های انجام خدمت جهت دریافت حقوق بازنشستگی نیز حداقل 30 سال است و چون بعد از بازنشسته شدن گاهی تا نیمی از حقوق فرد کاسته می­شود، بسیاری ترجیح می­دهند تا از این امتیاز هرچه دیرتر استفاده کنند.

به عنوان نمونه من دبیر فیزیکی را ملاقات کردم که در منطقه شاسترینگر در الله آبادخدمت کرده بود و دریافتی وی بعد از 34 سال خدمت ماهانه حدود 7500 روپیه می­شد. هفت فرزند داشت، 2 پسر و 5 دختر. ویا معلم دیگری نیز با دریافتی حدود 3000 روپیه در جنوب هند بازنشسته شده بود.

احترام به معلم در هند سنت جا افتاده­ای است. شبیه به بسیاری از نقاط کشور ما و معلمین جزو طبقات محترم جامعه هستند.

صبح­ها دانش­آموزان به هنگام رفتن به کلاس در صف ایستاده و با صدای نواختن شیپور به کلاس­های خویش می­روند. کلاس دختر و پسر از یکدیگر جدا نیست و کودکان از دوران ابتدایی تا پایان دانشگاه در کنار یکدیگر به تحصیل مشغولند.